Прапануем вам пазнаёміцца з першым ў гісторыі беларускай літаратуры раманам у вершах “Родныя дзеці” Народнага пісьменніка Беларусі Ніла Гілевіча. Дарэчы, гэта кніга-юбіляр, сёлета ёй спаўняецца 35 гадоў.  Задума стварэння твора ўзнікла ў аўтара ў 1972 годзе. Над раманам ён  рупліва, натхнёна і самаахвярна працаваў 12 гадоў. Упершыню, асобным выданнем кніга выйшла ў 1985 годзе.

Асноўная сюжэтная лінія «Родных дзяцей» звязана з лёсам прафесійнага музыканта і кампазітара Сцяпана Якубавіча Вячоркі — чалавека шматграннага, душэўна шчодрага, выпрабаванага часам, памяццю, сумленнем, хаця і не пазбаўленага пэўных недахопаў. У размовах Сцяпана з аднавяскоўцамі абмяркоўваюцца шматлікія пытанні гісторыі, культуры, экалогіі, маралі, робяцца высновы аб непарыўнай еднасці чалавека з прыродай, бацькоўскай зямлёй, узгадваюцца чалавечыя лёсы.

Хвалюе паэта і праблема адзінокай старасці. Гэтая тэма ў рамане пераклікаецца з тэмай мінулай вайны.

Закранае ў рамане пісьменнік і праблему адносін мастакоў і навукоўцаў да свайго прызвання. Праз дыялогі сваіх герояў аўтар дае магчымасць чытачу адчуць,  яго клопат і шчырыя перажыванні  наконт  павелічэння разводаў і нетрываласці сучасных сем'яў. Адным словам, пісьменніка, сапраўднага грамадзяніна і патрыёта сваей радзімы, турбуюць усе надзенныя праблемы. Ён перажывае іх, як свае асабістыя.

Кампазіцыя твора даволі арыгінальная. У ім чатырнаццаць раздзелаў, аб'яднаных у пары. Пасля першых шасці пар прыводзяцца аўтарскія адступленні: паэтычнае, іранічнае, гістарычнае, у гонар маці, кулінарнае і педагагічнае. Пачынаецца раман запеўкай, заканчваецца — дапеўкай, у якіх аўтар звяртаецца да чытача, абгрунтоўвае выбар тэмы.

У рамане  грамадзянская пазіцыя аўтара, накіраваная супраць бездухоўнасці пераклікаецца з іроніяй, смехам і добрым народным гумарам.

Парада дня:

“Рабі дабро! Хоць нават коштам
Апошніх сіл, апошніх мук.
І не пытай: каму? Завошта?
Рабі – без просьбаў і прынук!”

Будзьце здаровыя!  Бяражыце сябе!  Да новых сустрэч з добрай кнігай!